حرم عشق کربلاست و چگونه در بند خاک بماند آنکه پرواز آموخته است و راه کربلا می شناسد؛
چگونه از جان نگذرد آن کسی که می داند جان بهای دیدار است ...؟
گردش خون در رگ های زندگی شیرین است،
امّا ریختن آن در پای محبوب شیرین تر است؛
و نگو شیرین تر، بگو بسیار بسیار شیرین تر...
در ملکوت اعلا جز شهید زنده نیست و حیات دیگران اگر هم باشد به طفیل شهداست.
سی و یکم خرداد - سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران
وبلاگ آفتاب سوزان نوشت:
شهیدی که از مرگش خبر داد
یکی اومد نشست بغل دستم، گفت: آقا یه خاطره برات تعریف کنم؟
گفتم: بفرمایید !
یه
عکسی به من نشون داد، یه پسر مثلاً 19، 20 ساله ای بود، گفت: این اسمش
«عبدالمطلب اکبری» است، این بنده خدا زمان جنگ مکانیک بود، در ضمن کر و لال
هم بود، یه پسرعموش هم به نام «غلام رضا اکبری» شهید شده بود. غلام رضا که
شهید شد، عبدالمطلب اومد بغل دست قبر غلام رضا نشست، بعد هی با اون زبون
کر و لالی خودش، با ما حرف می زد، ما هم می گفتیم: چی می گی بابا؟! محلش
نمی ذاشتیم، می گفت: عبدالمطلب هر چی سر و صدا کرد، هیچ کس محلش نذاشت ...
گفت:
دید ما نمی فهمیم، بغل دست قبر این شهید با انگشتش یه دونه چارچوب قبر
کشید، روش نوشت: شهید عبدالمطلب اکبری. بعد به ما نگاه کرد و گفت: نگاه
کنید! خندید، ما هم خندیدیم. گفتیم شوخیش گرفته.
می گفت: دید همه ما داریم می خندیم، طفلک هیچی نگفت، سرش رو انداخت پائین، یه نگاهی به سنگ قبر کرد، با دست، پاکش کرد.
نوشته بود:
ملاک ها و معیارها در این جبهه ی الهی با دنیای مادی شما فرق میکند...
- وقت شهادتش فهمیدند که زندگی او راه دیگری بود با همه آنها فرق میکرد...
نوشته بود:
مردن برای همه هست پس چه بهتر مردنی که رضایت دلدار را سبب شود...
- جنازه که آمد همه مردم از او راضی بودند...و دلدار هم،حتما...
نوشته بود:
به خدا سوگند که من سعادت را جز در راه حق تکه تکه شدن نمیدانم...
- خمپاره که آمد هر تکه اش یه گوشه بود...
برای خواندن ادامه این مطلب زیبا اینجا کلیک نمایید
