وبلاگ کانون دخترانه تسنیم نوشت
شب قدر شب ظرف…
شب شبیه اهل بیت شدن...
شبی که به ملائکه اجازه داده شده تا برای دیدن امام زمان (ع) روی زمین بیان...
آب فراوان، این خانواده هم بدهکار کسی نمی مانند،
اما حواست باشه،
آب و تو هر چی بریزی، همون شکلی میشه...
تو چه شکلی هستی؟؟؟
قدر شبی است که اندازه تو مشخص میشه...
... هم شکل ظرف مهمه، هم اندازه اش... با چه اندازه ای اومدی؟ طرف اومده از خدا چیزهای ریزه میزه می خواد...
اما تو ...
تو اگه زرنگ باشی، خودش و می خوای...
استاد رائفی پور
وبلاگ آزاده شهید بهزاد قائدی بارده نوشت
دلم برای کودکیها تنگ شده است ، من بودم و خدا و دلتنگیهایی که سوار بادبادک میکردم.
پدر جان: یادت هست روزی برایم عروسک خریده بودی، یادت هست روزی برایم بادبادک ساخته بودی بعد از رفتن تو، صبح ها فرفره بازی میکردم و غروب و اوج دلتنگیهایم، اشک هایم را بر بادبادک سوار و به آسمان بالا می بردم. شبها عروسکم را به آغوش میگرفتم و به خواب می رفتم، شاید تو به خوابم بیایی.
بادبادک کودکیهایم را باد با خود برد. بادبادکها پراز خاطرات کودکیاند. هنوز هم دیدن بادبادک مرا شاد میکند کاشکی هنوز هم دوران جنگ بود حداقل در کنار صدای توپ و تانک و شلیک میتوانستم ساعتی بادبادک بازی کنم و حتی دلتنگی و آرزوهایم را روی آن بنویسم و به آسمان بالا بفرستم. آن روزها جنگ بود اما افتخار بود زندگی با همه سختی اش صاف و ساده و بی آلایش بود. مادر از بس ظرف های سنگین نفت را بلند می کرد دستانش تاول زده بود و به آن تاولها عادت کرده بود.آن روزها سخت بود، و مادر برای اینکه آبرو مندانه زندگی کند شبها تا صبح خیاطی میکرد، روزهای سخت چشم انتظاری، چه در لای لیست اسرا و چه در لیست شهدا به دنبال اسم تو می گشتیم.
سخت بود اما خدا بود، مهربانی بود، لبخند بود. صداقت بود.
یادت هست گفته بودی: دخترم می روم تا تو و همه دخترکان این سرزمین بخندند.
روزی همسنگرت تعریف می کرد: سید مسئول گردان بود و دائم مراقب بچه ها. زمان پخش غذا تا مطمعن نمی شد غذا به همه رسیده چیزی نمی خورد. امروز شاید که زندگی عین سابق نیست، و دیگر مادر در سرمای زمستان در صف نفت نمی ایستد، شاید بعد از سالها چشم انتظاریهایمان در اسفند ماه هفته درختکاری با یک پلاک و چند تکه استخوانی که هیچ شباهتی به عکست نداشت تمام شد. شاید تو و همه شهدایی که رفتید بعد آن صلح شد همه خندیدند. سالها گذشت از آن روزها و عده ای یادشان رفته و وجدان هایشان به خواب رفته است و چنگ زده اند به دنیا و با حرف هایشان روحمان را گاز میگیرند.حتی یتیمیمان را به رخمان میکشند.
هفته دفاع مقدس است و همه جا پر شده است از نمایشگاه و عکس و تانک و...اما کاشکی لای آن عکسها جایی برای دل شکسته ما بود. کاشکی همین یک هفته همه مردم سرزمین مهربان شوند. در اوج سختی و مشکلات اقتصادی ولی بهم لبخند زنند و کسی سر کسی کلاه نگذارد، کسی گران فروشی نکند کسی دلی را نشکند... کاشکی همین یک هفته همه عین روزهای جنگ بهم اعتماد کنند.
پدر جان اشک هایم آنقدر سنگین شده است که دیگر نمی توانم سوار بر بادبادک کنم و برایت به آسمان بالا بفرستم.
عروج 10/1/1366 ساعت ۴ بعد از ظهر در سنگر شناسایی شلمچه بوسیله خمپاره خصم زبون
برادران گرامی نکند که خدای ناکرده در رختخواب ذلت بمیریم که حسین (ع) در میدان جهادشهید شد .
برادران عزیز نکند در رختخواب غفلت بمیریم که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد .
ای انانی که دائم می گوئید ای کاش در کربلا بودیم و حسین را یاری می کردیم . اکنون حسین را یاری کن که امروز روز امتحان است . اگر تمام حرف های روح خدا وپیرنورانی جماران را به گوش شنوا باشی به یقین رستگاری ...
برادران و خواهران ما الان مانند ماهی در نعمات این انقلاب غوطه وریم . مبادا قدر این نعمت را ندانیم که خدای ناکرده خسر الدنیا و الاخره خواهیم شد.
.....و شهادت می دهم که این انقلاب زمینه ساز حکومت مهدی (عج) است و شهادت می دهم جز این نیست و خدا را شکر که توفیق شهادت داد و این شهادت نامه من است ...
....و شهادت می دهم که خمینی نائب برحق ولی عصر(عج) است و اطاعت از او اطاعت از خداست و هر کس غیر از این کند به تحقیق در خسران است ...
.....و شهادت می دهم که براستی نسیم الهی بر این کشور وزیده شده و در واقع خمینی این نسیم را با خود آورده است .
....شهادت می دهم که خمینی وارث بحق حسین (ع) است .... و شهادت می دهم انقلاب خمینی سرچشمه ای از انقلاب حسینی دارد و تنها برای احیاء اسلام است .
توی سنگر هر کس مسئول کاری بود. یک بار خمپاره ای آمد و خود کنار سنگر. به خودمان که آمدیم ، دیدیم رسول پای راستش را با چفیه بسته است. نمی توانست درست و حسابی راه برود. از آن به بعد کارهای رسول را هم بقیه بچه ها انجام می دادند. کم کم بچه ها بهش شک کردند. یک شب چفیه را از پای راستش باز کردند و بستند به پای چپش. صبح بلند شد ؛ راه که افتاد ، پای چپش می لنگید! سنگر از خنده ی بچه ها رفته بود روی هوا! تا می خورد زدندش و مجبورش کردند تا یک هفته کارهای سنگر را انجام بدهد. خیلی شوخ بود. همیشه به بچه ها روحیه میداد. اصلا بدون رسول خوش نمی گذشت.
منبع : فهمیده های کلاس - روایت هایی کوتاه از زندگی دانش آموزان شهید
گفتم شبی به مهدی، از تو نگاه خواهم
گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم
ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ …
ﭼﻪ ﺭﻭﺯ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ …
ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ …. …ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﻬﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻣﻬﺪﯼ ﺍﻡ
ﺍﺣﻮﺍﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ
ﻣﻮﻻﯼ ﻣﻦ ﺩﻋﺎﯼ ﮐﻤﯿﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ خواهم ﺧﻮﺍﻧﺪ …
ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﻧﺖ ﺑﻤﺎﻧﻢ …
ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﻡ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ..
ﭼﻪ ﺩﻋﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ …
ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﺷﮏ ﺗﻤﺎﻡ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ ..
ﻭ ﻓﻘﻂ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﻣﻬﺪﯼ ﺍﻡ
ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ
ﺍﻟﻠﻬﻢ ﺻﻞ ﻋﻠﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻝ ﻣﺤمﺪ ﻭ ﻋﺠﻞ ﻓﺮﺟﻬﻢ
ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﺍﻟﻔﺮﺝ
وبلاگ شهدای دانش آموز الگوی نوجوانان نوشت:
یکشنبه 1391/01/06
بسم الله الرحمن الرحیم
"و من طلبنب وجدنی و من وجدنی عرفنی...."
"هر کس مرا طلب کند خواهد یافت و هر کس مرابیابد خواهد شناخت و هر کس مرا بشناسد عاشقم خواهد شد و آنکه عاشقم شد من نیز عاشقش شوم و هر کس که عاشقش شدم می کشم او را و آنکه من او را بکشم خون بهایش بر من واجب است پس من خود خون بهای او خواهم بود ..."
سپاس فراوان خداوند یکتا را که ما را آفرید و به ما درس چگونه زیستن و چگونه مردن آموخت و با
سلام به پیشگاه اختر تابناک ولایت و امامت مهدی موعود (عج) و سلام برنائب بر حقش امام امت و سلام و درود بی پایان بر تمامی رزمندگان اسلام که با نثار خونشان نهال انقلاب اسلامی را آبیاری می نمایند.
خدایا بارلها خودت شاهدی که من هیچ نوع مقصدی جز دفاع از قانون اسلامی خودت ندارم و این راهی که من انتخاب کرده ام راهی است که امام حسین (ع) این راه را پیموده و علی اکبر پیموده، عباس دلاور پیموده، کلیه شهیدان از صدر اسلام گرفته تا اکنون پیموده اند پس خون من از خون بقیه شهدا که بهتر نیست لذا از درگاه ایزد منان تقاضای شهادت در راه ستایش تو را دارم.
من محمود ناظری فرزند علی اکبر بر اساس مسئولیتی که بر عهده من بود که از حریم اسلام دفاع نمایم راهی جبهه های حق علیه باطل شدم تا از مرزهای سیاسی اسلام دفاع کنم. امید است که خداوند مرا ببخشد و لحظه ای من را به خود وانگذارد و ضمن عفو و بخشش از کلیه دوستان و همشهریان امید است خداوند عبادت همگی را در راهش قبول بفرماید و امیدوارم که خداوند به شما پدر و مادر عزیزم صبر عنایت فرماید.
پدرجان من عقیده دارم به فرموده اماممان و روح خدا، اگر بکشیم یا کشته شویم در هر دو حال پیروزیم.
من زندگی زیر بار ظلم را قبول نخواهم کرد و مرگ سرخ را بر این زندگی ترجیح می دهم.
به من الهام شد که به آرزوی دیرینه ام، شهادت، خواهم رسید اما افسوس می خورم که 18 سال از عمرم می گذرد و هنوز اندر خم یک کوچه ام.
پدر عزیزم، درود خدا برتو باد که با امضای رضایت نامه ی من در حقیقت شهادت نامه ام را امضا کردی.
در پایان مقداری حساب با برادران داشتم که اسامی آنها را یادداشت کرده ام، تصفیه نمایید.
یک ماه هم روزه قرض دارم امید است قضایش را بدهید.
دیگر عرضی ندارم.
مدتی پیش سایت مقام معظم رهبری مطلبی رو منتشر کرد با عنوان هشت خطر در کمین جوان مومن انقلابی که بسیار کاربردی و مفید بود مخصوصا برای قشر جوان که بهتر دیدم در قالب یک اینفوگرافی ساده آماده اش کنم. متن کار شده در ادامه آمده است حتما بخوانید:
هشت خطر در کمین جوان مؤمن انقلابی
1) پشت کردن به انقلاب
در راه انقلاب اگر ثبات قدم وجود نداشت، اگر پیوستگی حرکت وجود نداشت، انسان رابطهاش با انقلاب قطع میشود. این بیوفائی به انقلاب است. همیشه بودند کسانی که به انقلاب بیوفائی کردند، به انقلاب دلبستگی خود را کم کردند، به انقلاب پشت کردند.
2) یأس و ناامیدی
جوانان عزیز! دشمن روی شما سرمایهگذاریهای زیادی میکند؛ حواستان جمع باشد. عده ای را به بیتفاوتی میکشاند و عده ای را دلسرد و مأیوس میکند. یأس، بزرگترین آفت جوان است. جوانها بدانند که متأسفانه یأس به روح جوان زودتر راه پیدا میکند؛ همچنان که امید اینگونه است. در مقابل یأسی که دشمن میخواهد به جوانها تلقین و تزریق کند، خودتان را مصونیت بدهید.
